Wystawa „Zakopane: ścieżki tradycji i współczesności” autorstwa Klaudii Kot to próba uchwycenia procesu poznawania i odkrywania Zakopanego, miejsca, które jest jednocześnie źródłem fascynacji i poszukiwania własnej tożsamości w kontekście jego tradycji i kultury. Kot, jako ktoś spoza tego regionu, przygląda się sztuce i kulturze z perspektywy osoby z zewnątrz, dostrzegając zarówno jej piękno, jak i pewną hermetyczność. Wystawę można oglądać do 28 lutego 2025 w Willi Koliba, filii Muzeum Tatrzańskiego w Zakopanem.
Klaudia Kot koncentruje się na eksploracji relacji między tradycyjną sztuką a współczesnymi formami jej wyrazu, wykorzystując technologie i interdyscyplinarne podejście. Głównym celem wystawy, prezentowanej w Willi Koliba, jest pokazanie ewolucji sztuki ludowej w kontekście zmieniających się społeczności lokalnych i globalnych, przy jednoczesnym zachowaniu jej autentyczności.
Projekt opiera się na założeniu, że krajobraz — zarówno naturalny, jak i kulturowy — jest kluczowym źródłem inspiracji dla sztuki ludowej. Artystka używa różnorodnych narzędzi, takich jak aparat fotograficzny, skanowanie 3D oraz dyktafon, by dokumentować i interpretować swoje wędrówki oraz przestrzeń, w której się znajduje. W efekcie tych działań, materiały te są przekształcane i przenoszone do przestrzeni wirtualnej, tworząc nową formę sztuki, która łączy tradycję z nowoczesnością.
Klaudia Kot podkreśla także znaczenie osobistej interakcji z przestrzenią, inspirowaną norweskim pojęciem friluftsliv, jako sposobem na głębsze zrozumienie i interpretację środowiska naturalnego. Jej prace łączą tradycyjne techniki z innowacyjnymi narzędziami, takimi jak kartografia radykalna, fotogrametria, instalacje, czy wirtualna rzeczywistość, tworząc dialog między przeszłością a teraźniejszością.
Artystka zaznacza, że jej projekt ma charakter interdyscyplinarny i transdyscyplinarny, zacierając granice między sztuką a nauką. Odkrywa w nim nowe sposoby interpretacji i dokumentacji sztuki ludowej, podkreślając jej zdolność do adaptacji w kontekście współczesnych technologii i praktyk artystycznych. Poprzez swoją pracę, Klaudia Kot stara się pokazać, że sztuka ludowa nie jest zjawiskiem zamkniętym, lecz dynamicznym, które może ewoluować i dostosowywać się do zmieniających się realiów społecznych i kulturowych.