Historia wydziału

Wydział Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki (wcześniej Wydział Konserwacji Zabytków) powstał w 1950 roku. Był wyrazem zainteresowań konserwacją dzieł sztuki, jakie ożywiało krakowskie środowisko artystyczne od kilku pokoleń. Historia kształcenia konserwatorów dzieł sztuki w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych sięga jeszcze XIX wieku. Przez pewien czas Wydział funkcjonował jako rodzaj specjalizacji zawodowej po pierwszych latach edukacji ogólnoplastycznej (malarstwa i rzeźby). Od 1972 roku istnieje jako odrębna
jednostka akademicka, kształcąca konserwatorów-restauratorów.

Misja i cele

Celem Wydziału jest przygotowanie absolwentów do samodzielnej, twórczej pracy na polu technicznej i estetycznej konserwacji zabytków sztuki. Jak też ich naukowego badania,
rekonstrukcji, aranżacji w pierwotnym lub wtórnie ukształtowanym otoczeniu. Zajęcia mają formę wykładów, ćwiczeń oraz praktyk zawodowych w terenie i instytucjach muzealnych. Pracownicy Wydziału i zapraszani specjaliści różnych dziedzin konsultują prace magisterskie. Są to samodzielne realizacje konserwatorskie wykonywane pod kierunkiem promotora, którym towarzyszy opracowanie o charakterze naukowym.

Wydział od wielu lat należy do ENCoRE (European Network for Conservation/Restoration Education). Posiada uprawniania do prowadzenia przewodów doktorskich i habilitacyjnych. Istotny dla nas jest ciągły rozwój zawodowy kadry pedagogicznej, unowocześnianie infrastruktury oraz publikacja osiągnięć (w formie wystaw, wydawnictw czy konferencji naukowych). Wydział stale współpracuje z różnymi instytucjami krajowymi i zagranicznymi.