Zaznacz stronę

Aktualna wystawa

Wacław Nowak – Portrety

Podczas Krakowskiej Nocy Muzeów odbyło się otwarcie wystawy fotografii Wacława Nowaka, wybitnego artysty-fotografika, związanego z Akademią Sztuk Pięknych w Krakowie w latach 60. oraz 70.
Portrety, które zostały wybrane do prezentacji stanowią część fantastycznego zbioru, przekazanego w 2023 roku, Muzeum ASP przez Szarotę Nowak, żonę i muzę artysty.

Wacław Nowak urodził się w 30 grudnia 1924 w Krakowie. Jego dziadek Alfred Daun był rzeźbiarzem i profesorem krakowskiej ASP. W latach 1945–46 Wacław studiował w Akademii Handlowej. Od 1947 roku podjął pracę jako kreślarz w biurze projektów, równocześnie studiując na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej (do 1949 na Wydziałach Politechnicznych AGH). Po uzyskaniu dyplomu mgr inż. architekta w 1954 roku, zatrudnił się w Pracowni Konserwacji Zabytków. W 1955 roku ukończył amatorski kurs fotografii artystycznej w Polskim Towarzystwie Fotograficznym w Krakowie. Od 1957 roku był członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików latach 1964–1970 był wykładowcą fotografii na Wydziale Form Przemysłowych krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. W 1966 roku zrealizował na zamówienie Paris Match reportaż z obchodów milenijnych w Częstochowie, Gnieźnie i Poznaniu. W tym samym roku skonstruował, według własnego pomysłu, urządzenie stroboskopowe do fotografowania w ruchu. Realizował serie eksperymentalnych fotografii aktu kobiecego. W 1968 roku był współzałożycielem „Grupy trzech” (wspólnie ze Zbigniewem Łagockim i Wojciechem Plewińskim). W 1974 roku zrealizował serię 70 zdjęć dla Galerii Muzeum Firmy Polaroid–Land. Stworzył i w latach 1964–70 prowadził, wedle własnej koncepcji dydaktycznej, wykłady i ćwiczenia z technologii, teorii i historii fotografii na Wydziale Form Przemysłowych ASP w Krakowie. Ta działalność zaowocowała utworzeniem w 1971 r. Międzywydziałowego Zakładu Fotografii, przekształconego w 1982 r. w pierwszą w Polsce Katedrę Fotografii na uczelni plastycznej.

Autor dziesięciu wystaw indywidualnych i współautor kilkudziesięciu wystaw zbiorowych; w kraju i za granicą. W 1968 roku otrzymał tytuł AFIAP (Artiste FIAP), nadany przez Międzynarodową Federację Sztuki Fotograficznej FIAP, a w 1976 tytuł EFIAP (Excellence FIAP). Zmarł w 10 sierpnia 1976 w Krakowie, pochowany na cmentarzu Rakowickim.

Fotograficzne zainteresowania Wacława Nowaka były równię szerokie jak jego wiedza. Fotografował wszystko, co Mu się podobało i co Mu sprawiało przyjemność. Zachował do końca swych dni cudowną wrażliwość dziecka potrafiącego zachwycić się rzeczami najprostszymi, często niezauważanymi lub pomijanymi przez większość zrutynizowanych fachowców fotograficznych, wyspecjalizowanych w jednej jakiejś dziedzinie. Otwarty na różne nowinki i ciekawostki techniczne pojawiające się w świecie potrafił konstruować przedziwne przyrządy pozwalające mu penetrować nowe przestrzenie sztuki fotograficznej, co owocowało nowymi, zaskakującymi seriami czy cyklami zdjęć, z czego wynikała tak wielka różnorodność Jego artystycznych dokonań, bo fotografował dla samej przyjemności fotografowania i cieszyło Go to co robi – napisał w tekście towarzyszącym wystawie Konrad K. Pollesch

Wstęp bezpłatny

 

O Muzeum

Muzeum Akademii Sztuk Pięknych w swojej działalności odnosi się do dziejów, ale także współczesności i przyszłości najstarszej polskiej uczelni artystycznej, powołanej w 1818 roku w strukturze ówczesnego Uniwersytetu Jagiellońskiego.  

Jako jednostka ogólnouczelniana, powstała w konsekwencji decyzji rektora Akademii, prof. Jana Pamuły w 2003 roku, Muzeum podjęło działania w zakresie pozyskiwania, opracowywania i upowszechniania zbiorów, pamiętając jednocześnie i otaczając troską dzieła z kolekcji tworzonych przez wszystkich, którym kształcenie artystyczne w Krakowie, przez niemal dwieście lat było nieobojętne. Siedzibą Muzeum są pomieszczenia na pierwszym piętrze Gmachu Głównego uczelni, pośród monumentalnego układu korytarzy i sal wykładowych, wzniesionych w 1879 roku, według projektu Macieja Moraczewskiego. 

Zakładając wyjątkowość wnętrz krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, trzeba wspomnieć, że prawdziwe skarby muzealnych inwentarzy znajdują się na stałe w najważniejszych jej miejscach. Salę Senacką zatem zdobi kolekcja obrazów pochodzących z XVIII, XIX i XX wieku a także rzeźbiarskie popiersia profesorów. W gabinecie rektora zaś, na ścianach eksponowana jest, tworzona od lat 30. XX wieku, malarska kolekcja autoportretów i portretów rektorów uczelni. Korytarze wypełniają licznie, wykonane w XIX w. gipsowe kopie rzeźb antycznych, chociaż w najbliższych latach aranżacja korytarzy może ulec zmianie na rzecz współczesnych dzieł stworzonych przez profesorów związanych z Akademią.

Działalność Muzeum, przede wszystkim w aspekcie upowszechniania wiedzy o sztuce, określony jest w strategii rozwoju Akademii Sztuk Pięknych i odnosi się przede wszystkim do budowania relacji ASP z jej otoczeniem, nie tylko naukowym ale przede wszystkim polegającym na dostrzeganiu partnerstwa w obszarach dotąd nieznanych uczelni artystycznej. Znacznie obszerniejsza ma być także lista adresatów przygotowywanych aktywności muzealnych, przygotowywanych w duchu zapewnienia dostępności dla osób ze szczególnymi potrzebami. Sztuka zatem oraz wartości z nią związane i ją otaczające mają być dostępne a nie jedynie udostępniane. 

Sala ekspozycyjna

Muzeum posiada niewielką, ale wykorzystywaną całkiem intensywnie salę ekspozycyjną, służącą wystawom czasowym. W zbiorach, liczących niemal sześć tysięcy rubryk inwentarzowych znajdują się kolekcje artystyczne: malarstwa, rysunku, tkaniny artystycznej, rzeźby, form projektowych – w tym prace najwybitniejszych studentów, profesorów i rektorów Akademii. Od Jana Matejki, Jacka Malczewskiego, Stanisława Wyspiańskiego, Józefa Mehoffera, Wojciecha Weissa, Konstantego Laszczki, Xawerego Dunikowskiego, po Andrzeja Wajdę, Andrzeja Wróblewskiego oraz wybitnych artystów ostatnich trzech dekad – Czesława Rzepińskiego, Adama Marczyńskiego, Tadeusza Kantora, Jerzego Nowosielskiego i współczesnych, jak Marcin Maciejowski, Dariusz Vasina, Michał Zawada, czy Marcin Kowalik.  

Zbiory – artyści

Specyfika zbiorów Muzeum Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie wynika z głównej formy ich pozyskiwania i oparta jest na decyzji artystów przekazujących swoje dzieła w darze. W tej grupie znalazły się m.in. rysunkowy „Portret Jana Matejki” (1893) Wojciecha Weissa, a także malarskie dzieła Zbigniewa Makowskiego, Teresy Bujnowskiej, Zbigniewa Bajka, Andrzeja Bednarczyka, Grzegorza Bednarskiego, Adama Brinckena, Małgorzaty Buczek, Zbyluta Grzywacza, Adama Hoffmanna, Sławomira Karpowicza, Łukasza Konieczki, Andrzeja Kreutz-Majewskiego, Tadeusza Majewskiego, Tadeusza Łakomskiego, Leszka Misiaka, Jana Pamuły, Stanisława Rodzińskiego, Czesława Rzepińskiego, Allana Rzepki, Stanisława Tabisza, Pawła Taranczewskiego, Jacka Waltosia, Tadeusza Wiktora, Adama Wsiołkowskiego, Lucjana Ząbkowskiego, a także Stanisława Białogłowicza, Mieczysława Janikowskiego, Danuty Leszczyńskiej-Kluzy, Tadeusza Mysłowskiego, Jerzego Panka, Jacka Sroki, Stanisława Sroki, Stanislawa Sachy-Stawiarskiego, Zygmunta Waliszewskiego i Ewy Żelewskiej-Wsiołkowskiej.  

Niezwykłe, cenne rzeźby podarowali Muzeum artyści uhonorowani tytułem doktora honoris causa Akademii, Igor Mitoraj i Toshihiro Hamano. Autorami i darczyńcami rzeźb są także profesorowie: Stefan Borzęcki, Ewa Janus, Jerzy Nowakowski, Krystyna Nowakowska, Antoni Porczak, Zofia Puget, Józef Sękowski.  

Liczba zbiorów zwiększa się także dzięki darom, także wyróżnionym pracom studentów.